“Jef Testelmans, 23 dec 1920 Tessenderlo – 6 dec 2010 in rusthuis ‘De Wyngaert’ Rotselaar.
“Na lagere middelbare studies in Bothey (Namen) studeerde deze Hulstenaar verder aan de normaalschool van Maasmechelen en behaalde er het onderwijzersdiploma in volle oorlogstijd, op 28 juni 1941. Hij vond een betrekking bij het Ministerie van Arbeid en Sociale Voorzorg in Brussel, maar kreeg reeds op 23 augustus 1942 een benoeming als onderwijzer in Schoot-Tessenderlo, waar hij op 7 september in dienst trad, om er te blijven tot 1 januari 1972.
Hij was actief in verschillende parochiale en sociale organisaties van de parochie Schoot.
De artistieke loopbaan van Jef Testelmans ligt uitgesmeerd over twee periodes : de jonge jaren van 1941 tot ca. 1955, en de tweede kunstvlaag na 1975.
In de eerste periode trok hij mee op met zijn wijkgenoot Rik Hoydonckx en samen schilderden ze zowat alle lemen huisjes die Hulst nog rijk was, soms zelfs meerdere keren. In 1942 sloten zij zich aan bij de Looische Krabbers en nemen geregeld deel aan hun groepstentoonstellingen.
Samen met weer een andere kandidaat-onderwijzer, Pros Van Leeuw uit Veerle, gaan ze lessen volgen bij Jan Van Vlaslaer in het begijnhof van Diest. Zij schilderden onder zijn leiding landschappen in de omgeving van Diest en stillevens bij hem thuis. Van Vlaslaer brengt hen in contact met de kunstkring van Diest, waar zij ook deelnemen aan de groepstentoonstellingen in het stadhuis. Rond 1950 leert Jef Testelmans Broeder Max kennen en gaat met hem mee schetsen in de natuur of stillevens in de Sint-Martinuszaal. Ondertussen is hij evenwel getrouwd, en als de kinderen er aankomen en Jefs nevenactiviteiten in de parochie er alsmaar breder op geworden zijn, schiet er voor de kunst geen tijd meer over en ligt de schilder ruim twintig jaar stil, al blijft hij aanvankelijk nog lid van de Looise kunstkring tot 1965. Als de school van Schoot in 1972 verdwijnt en Jef Testelmans ter beschikking wordt gesteld, krijgt hij stilaan weer vrije tijd en komt de oude liefde weer boven. Hij zoekt in 1976 weer aansluiting bij de kunstkring en is weer op alle groepstentoonstellingen present. Op korte tijd wordt zijn palet veel rijker, en hij gaat zich zelfs opnieuw scholen aan de academie van Geel.
Hij hield individuele tentoonstellingen in Beringen en Eksel, en probeert allerlei technieken en onderwerpen, maar keert steeds terug naar het landschap, dat hij met een impressionistische toets weet vast te leggen. Ook zijn pentekeningen en etsen affirmeren hem als grafisch talent (Leo Henkens in Loois Cultuurlexicon)”
